Dit is geen fictie. Geen enkele gelijkenis met reële personen is toevallig. De namen van de personen heb ik om privacy redenen vervangen door een code maar het zijn echte mensen van vlees en bloed en ze hebben één gemeenschappelijk kenmerk dat jullie, lezers, mogen raden.
Ons verhaal speelt zich af op twee locaties: het wereldcafé
en het Dijlehof. Laten we in het wereldcafé beginnen. Daar treffen we in de
eerste plaats X1 aan. Ik heb X1 leren kennen via mijn broer. Zij kenden elkaar
via vergaderingen van een centrum voor geestelijke gezondheidzorg. Mijn broer was
daar als vertegenwoordiger van een organisatie van en voor psychisch kwetsbare
patiënten X1 was daar als bestuurder van het centrum. Ondertussen is X1
voorzitter geworden van de coöperatieve vereniging die het wereldcafé openhoudt.
In het wereldcafé komen we ook X2 en X3 tegen die daar
werken als tappers. X2 heb ik 20 à 30 jaar geleden leren kennen als
verantwoordelijke van het 11-11-11-comité van Heverlee op een bijeenkomst van
comités van de provincie Vlaams-Brabant. Ik was toen nog verantwoordelijke voor
de 11-11-11-actie in Pamel-Roosdaal. Daar ben ik allang mee gestopt maar X2
trekt nog steeds het comité in Heverlee en is daar onder meer verantwoordelijk
voor het jaarlijkse ontbijt ten voordele van de actie. Deze job combineert hij
nog met een vrijwillige taak in een wereldwinkel en met een job als tapper in
het wereldcafé.
Ook X3 is tapper in het wereldcafé. Hij begon zijn
professionele carrière als dakwerker in de zaak van zijn vader. Op latere
leeftijd begon hij een opleiding als opvoeder. Toen crashte hij psychisch maar
nu is hij er bovenop mede dankzij zijn werk als tapper in het wereldcafé.
Ook in het wereldcafé komen we X4 en X5 tegen. X4 is een
gepensioneerde chauffeur van en naar de luchthaven. Nu vult hij zijn dagen op
met vrijwilligerswerk voor een wereldwinkel en met het ophalen en terugbrengen
van de bezoekers voor het centrum voor dagverzorging in het Dijlehof. Na deze
ritten komt hij graag een Gageleer drinken in het wereldcafé om dan met de
fiets naar huis te rijden.
X5 organiseert als vrijwilliger af en toe een activiteit
voor de bezoekers van het centrum voor dagverzorging. In Dijlehof werkt X5 ook mee
aan het uitwerken van riksjatochten voor bewoners en daarvoor gaat hij
regelmatig op verkenning met X6, een van de vrijwillige riksjapiloten. Na de
dood van haar moeder is X6 actief gebleven als vrijwilligster en komt ze
regelmatig van Schoten naar Leuven om hier te helpen bij de maaltijden en om
met de riksja te rijden.
Op vraag van X1 verzorgt X5 ondertussen ook de lay-out van
de nieuwsbrief en het e-zine van het wereldcafé en nu werkt hij ook mee aan een
activiteit voor alle medewerkers van het café.
Een van die medewerkers is X7, de kok van het wereldcafé.
Dit is een professionele kok die om gezondheidsredenen niet meer kan of mag
doen waar hij goed in is en nu werkt als vrijwillige kok voor het wereldcafé.
Dat hij ervaring heeft met een wereldkeuken, is mooi meegenomen.
In de keuken werkt ook een aantal vrijwillige helpers die
groenten snijden, sauzen bereiden, … Een van hen is X8, een bewoner van een
assistentiewoning in Dijlehof, die elke maandag komt meehelpen in de keuken.
Toevallig treffen we vandaag ook X9 aan in het wereldcafé.
Zij is daar met haar vader die tot voor enkele maanden in een assistentiewoning
woonde maar nu om gezondheidsredenen is verhuisd naar het woonzorgcentrum.
Naast het bezoeken van haar vader helpt X9 ook regelmatig mee als begeleidster
bij uitstappen van het woonzorgcentrum. Dat doet ook X10 die deze job als
vrijwilliger combineert met die van tapper in de cafetaria van het Dijlehof.
Zo kennen we alle personages van dit verhaal. Wat hen bindt
is niet moeilijk te raden: hun vrijwillige inzet voor het wereldcafé en/of voor
het Dijlehof. Zonder de inzet van zulke vrijwilligers zouden vele initiatieven
onmogelijk zijn en zou onze samenleving veel killer en onvriendelijker zijn. Al
wat zij vragen is een beetje respect voor hun inzet en dat ze zonder veel
paperassen gewoon hun werk kunnen verderzetten. Zij zijn – in evangelische
woorden – het zout der aarde, en zoals een gekende lokake priester het zei: “frieten
zonder zout smaken niet.”
Vind ik leuk:
Like Laden...